[napoleonka]

cloud, bardzo Ci wspolczuje..... Wiem, co czujesz.... Ja przez to przechodzilam, na szczescie krotko.... Wiem, jak to jest, kiedy zasypiasz i nie wiesz, co przyniesie noc, nastepny dzien, tydzien... Jest strach.... A potem bol, ktorego nic nie jest w stanie ukoic.... Bylam przy smierci.... To co napisze byc moze wydawac sie okropne, ale nie zycze nikomu takiego przezycia... Sa tacy, ktorzy twierdza, ze powinno mi byc latwiej, bo bylam do konca.... Nie jest. I mam wrazenie, ze wlasnie dlatego. Moze kiedys to zrozumiem..... Rozne przemyslenia sie snuja po glowie.... Byc moze to przypadek, zbieg okolicznosci, a byc moze Mama mnie wybrala.. Splot wydarzen tamtego dnia daje sporo do myslenia, nie pojechalam do szpitala o tej porze, co zwykle, chcialam zdazyc na wczesniejszy autobus, nie czekalam az usnie moje dziecko, by moj Tata nie mial problemu z usypianiem Go, nie nakarmilam Go nawet, a na szybko wytlumaczylam co i jak, choc cidziennie upieralam sie, ze karmieniem Taty nie bede obciazac, pobieglam na przystanek, tam mialabym czekac niecale 10 min na wczesniejszy autobus, ale wzielam taksowke.... Te decyzje byly podejmowane pod wplywem impulsu.... Jedna za druga.... Jakby cos mnie gnalo i popychalo w ich strone.... Gdybym zrobila jak codzien od 3 tygodni, w szpitalu bylabym godzine pozniej.... o 45 minut za pozno.....  Wiem, ze racjonalista powie, ze to zbieg okolicznosci.. Ja wierze, ze nie.... A Mama, choc Tata byl u niej codziennie pierwszy zaraz po 8ej rano, juz o 6ej zadzwonila, by do Niej przyjechal.... Czula? mysle, ze tak.... Jedyne, co powiedziala do Taty, to: wez mnie do domu..... I jak pozniej mi Tata powiedzial, zebym przyjechala napewno. A spedzalam tam dziennie kilka godzin....

Nie wiem, co jest po drugiej stronie.... Ale wiem jedno, w przetrwaniu wszystkieg pomaga mi wiara.... Ze jest... Choc czasem mysle, ze byc moze to smierc byla powodem dla ktorego ludzie wymyslili to wszystko..... Niebo, pieklo... Zeby moc wierzyc i dawac sobie ukojenie.... Nadzieje... Nie wiem, co jeszcze.... Cos, co choc na chwilke pozwala nam miec nadzieje, ze koniec nie jest koncem....